50 lat w podróży

autor zdjęcia: Archiwum Jacka Pałkiewicza (2)

źródło: Rzeczpospolita

Jacek Pałkiewicz przed wyjazdem do Amazonii

źródło: Rzeczpospolita

Jacek Pałkiewicz prowadzi zajęcia survivalowe w brazylijskiej bazie wojskowej w Manaus

„Przebywałem wśród mieszkańców wioski Asmatów cieszącej się upiorną sławą kanibali. Dotarłem do Janomami – ostatniego prymitywnego plemienia indiańskiego nieposiadającego kontaktu z białym człowiekiem. Wreszcie miałem satysfakcję odkryć źródło Amazonki” – o tych i innych doświadczeniach z reporterskich podróży opowiada Jacek Pałkiewicz.

Pół wieku w drodze i niesamowity dorobek. Przerósł pan prekursora epoki odkryć geograficznych, legendarnego Marca Polo.

Moje drogi niejednokrotnie przecinały się z gościńcami, po których wędrował wenecjanin. Oglądałem te same obiekty albo to, co po 700 latach z nich zostało. Tak jak niektórzy kwestionowali lądowanie człowieka na Księżycu, a inni nie wierzyli na przykład w samobójstwo Marilyn Monroe, tak też byli tacy, którzy przyjmowali jego relacje z rezerwą albo podejrzewali, że nigdy nie dotarł do Chin. Kiedy na łożu śmierci rodzina prosiła o zdementowanie swoich opowieści, stwierdził, że to, co rozpowszechniał, stanowi zaledwie połowę tego, co rzeczywiście widział na własne oczy w długiej podróży. U mnie było podobnie. Nie zawsze dzieliłem się do końca moim 50-letnim dorobkiem, bo niektórym mógłby się wydawać przejaskrawiony.

Przygoda leży w centrum pańskiego życia. Czym ona jest dla pana?

Brytyjski pisarz Keith Chesterton twierdził, że „życie jest najpiękniejszą z przygód, którą może odkryć tylko poszukiwacz przygód”. Dla mnie to koktajl emocji, radości, a także odrobiny strachu i dużego zadowolenia. Szczególnie jeśli nie podążam tam, gdzie wiedzie ścieżka, lecz tam, gdzie jej nie ma, aby wytyczyć nowy...